Hayal Etmekten Uygulamaya: Japnit Ahuja

Web sitelerini bir hobi olarak kodlamaktan Go Girl'ü başlatmaya ve bir AI girişimini yönetmeye kadar, Japnit erken engelleri değişim için bir yakıt haline getirdi. Onun yolculuğu, tutku, azim ve amaçların teknoloji dünyasını dönüştürebileceğini ve STEM alanında yeni nesil kızları güçlendirebileceğini kanıtlıyor.

Erken Teşvikin Gücü

Japnit büyürken, babası onun STEM yolculuğunda çok önemli bir rol oynadı. Onu teknolojiye yönelmesi için teşvik ederek kültürel beklentilere sessizce meydan okudu. Kızların, STEM alanında kariyer yapmaya nadiren teşvik edildiği bir toplulukta, o, geleneksel cinsiyet normlarının ötesinde hayaller kurmasına izin verdi.

S: STEM ile ne zaman ilgilenmeye başladınız?

On bir yaşındayken babam bana Facebook'un kaynak kodunu gösterdi. O gün, hayatımı değiştiren iki farkındalık beni sarstı. İlk olarak, kırmızı ve mavi kod satırlarının Pasifik Okyanusu'nu aşarak beni dünyanın diğer ucundaki teyzeme bağlayabildiğini keşfettiğimde çok şaşırdım. İkincisi, teknolojinin sadece ekranlar ve uygulamalardan ibaret olmadığını, fikirlerimi şekillendirebilen bir dil olduğunu anladım.

S: STEM dışında farklı bir yol düşünmeyi veya takip etmeyi hiç düşündün mü? Öyleyse, seni hangi neden geri getirdi?

Evet, birçok kez. Bilgisayar kulübümdeki tek kız olmak beni sık sık kendimi yabancı hissettiriyordu ve bana benzeyen bir rol modelim olmadığı için teknoloji alanına gerçekten ait olup olmadığımı sorguluyordum. Sesimin önemsenmeyeceğinden korktuğum için nadiren konuşurdum. Bilgisayar kulübü fırsatlarla dolu bir yer olmalıydı, ancak çoğu ulaşılamazdı. Delhi'de yaşamak, tek başıma seyahat etmeme izin verilmediği anlamına geliyordu ve erkek arkadaşlarımın aksine, gece geç saatlere kadar süren hackathonlara, gece boyu süren etkinliklere veya kampüs dışı yarışmalara kolayca katılamıyordum Katılabildiğim birkaç etkinlikte kendimi bir yabancı gibi hissettim ve sessizce yetersiz kalacağımı düşündüm.

Biyoloji gibi diğer STEM alanlarını da araştırdım. Ancak, beni her zaman yeniden çeken şey, içimdeki inşaya olan sevgiydi.

S: Teknik becerilerini nerede öğrendin?

Çoğu teknik becerimi çevrimiçi öğrendim. Okuldan önce çok erken kalkıp sadece eğitim videoları izlerdim. Teknolojide en çok sevdiğim şey, bilginin açıklığıydı; öğrenmem gereken her şey çevrimiçiydi ve gerçekten ihtiyacım olan tek şey bir dizüstü bilgisayar ve meraktı.

S: Go Girl'ü yaratma yolculuğunuzu bize anlatın.

Lise döneminde, bilgisayar kulüplerinde veya yarışmalarda genellikle tek kızdım. Bazen grubu daha "çeşitli" göstermek için işe alındım, bu da her mülakatı ve kodlama zorluğunu geçmeme rağmen yerimi hak edip etmediğimi sorgulamama neden oldu. Etrafımda fırsatlar vardı, ama çoğu zaman bunların benim için yaratılmadığını hissediyordum.

Üniversitede, bu his devam etti. Erkek egemen sınıflara girdiğimde, üzerimdeki stereotiplerin ve yeterli olmayacağım beklentisinin ağırlığını taşıyordum.

Go Girl'ü kurmak aidiyet duygumu değiştirdi. Dahil edilmeyi beklemek yerine, başkalarının kendilerini görülmüş, değer verilmiş ve güçlendirilmiş hissedebilecekleri bir alan yarattım. Bugün, Go Girl aracılığıyla, STEM alanındaki kızların erişim, temsil ve fırsatlar açısından yaşadıkları eşitsizliği gidermek için çalışıyorum. Kişisel misyonum, eğitim ve mentorluk yoluyla 2000'den fazla genç kadına etki eden 100'den fazla gönüllüden oluşan bir organizasyona dönüştü. Aynı zamanda, kendi AI girişimimi kuruyorum. Burada sadece teknoloji yaratmakla kalmıyor, aynı zamanda geleceğini şekillendirmede de yerimi alıyorum.

S: Günümüzde STEM alanında çalışmak için okuyan kızlara ne gibi tavsiyelerde bulunabilirsiniz?

"Sen buraya aitsin. Yer almak ya da konuşmak için izin beklemeyin; fırsatları değerlendirin, mentorlar bulun ve ortam sizi tam olarak dahil etmediğinde kendi topluluğunuzu oluşturun."