Od marzeń do działania: Japnit Ahuja

Od kodowania stron internetowych jako hobby do uruchomienia Go Girl i prowadzenia start-upu AI, Japnit przekształciła wcześnie napotykane przeszkody w paliwo napędzające zmiany. Jej historia dowodzi, że pasja, wytrwałość i cel mogą zmienić krajobraz technologiczny — i wspierać następne pokolenie dziewcząt w STEM.

Moc wczesnego wsparcia

Gdy Japnit dorastała, jej ojciec odegrał kluczową rolę w jej drodze ku STEM. Zachęcając ją do podjęcia kariery w technologii, cicho kwestionował oczekiwania kulturowe. W społeczności, w której dziewczęta rzadko były zachęcane do podejmowania kariery w STEM, pozwolił jej marzyć o rzeczach wykraczających poza tradycyjne normy dla płci.

Pytanie: Kiedy po raz pierwszy zaczęłaś interesować się przedmiotami ścisłymi (STEM)?

Kiedy miałam jedenaście lat, mój ojciec pokazał mi kod źródłowy Facebooka. Tego dnia dotarły do mnie dwie rzeczy, które zmieniły moje życie. Po pierwsze, byłam zdumiona, odkrywając, że czerwone i niebieskie linie kodu mogą rozciągać się przez Ocean Spokojny i łączyć mnie z moją ciotką po drugiej stronie świata. Po drugie, zrozumiałam, że technologia to nie tylko ekrany i aplikacje; to język, który może kształtować moje pomysły.

Pytanie: Czy kiedykolwiek rozważałaś lub podążałaś inną ścieżką poza STEM? Jeśli tak, co Cię przyciągnęło z powrotem?

Tak, wiele razy. Bycie jedyną dziewczyną w klubie komputerowym sprawiało, że często czułam się nie na miejscu, a bez wzoru do naśladowania, innej osoby podobnej do mnie, wątpiłam, czy naprawdę należę do świata technologii. Rzadko się odzywałam, bojąc się, że mój głos zostanie zlekceważony. Klub komputerowy powinien być morzem możliwości, ale wiele z nich było poza moim zasięgiem. Życie w Delhi oznaczało, że nie mogłam podróżować sama, a w przeciwieństwie do moich męskich rówieśników, nie mogłam łatwo uczestniczyć w nocnych hackathonach, wydarzeniach nocnych ani zawodach poza kampusem. Nieliczne wydarzenia, w których udało mi się wziąć udział, sprawiły, że czułam się jak outsiderka, bo po cichu oczekiwano, że nie sprostam.

Badałam inne dziedziny STEM, takie jak biologia. Jednak to, co zawsze mnie przyciągało, to moja miłość do budowania.

Pytanie: Gdzie rozwinęłaś umiejętności techniczne?

Większość moich umiejętności technicznych zdobyłam online. Zwykle budziłam się bardzo wcześnie przed szkołą, aby oglądać samouczki i filmy. W technologii najbardziej podobała mi się otwartość wiedzy; wszystko, czego potrzebowałam, aby się uczyć, było dostępne w Internecie, a jedyne, czego naprawdę potrzebowałam, to laptop i ciekawość.

Pytanie: Przeprowadź nas przez swoją drogę do stworzenia Go Girl

W szkole średniej często byłam jedyną dziewczyną w klubach komputerowych lub zawodach. Czasami byłam rekrutowana tylko po to, aby grupa wyglądała na bardziej „różnorodną”, co sprawiało, że zastanawiałam się, czy zasłużyłam na swoje miejsce, mimo że przeszłam wszystkie rozmowy kwalifikacyjne i wyzwania dotyczące kodowania. Wokół mnie były dostępne możliwości, ale często czułam, że nie były stworzone dla mnie.

Na studiach to uczucie się utrzymywało. Wchodząc do klas zdominowanych przez mężczyzn, nosiłam ciężar stereotypów i ciche oczekiwanie, że nie dorównam innym.

Założenie Go Girl zmieniło moje poczucie przynależności. Zamiast czekać na zaproszenie, stworzyłam przestrzeń, w której inni mogą czuć się dostrzegani, doceniani i wzmocnieni. Dziś, poprzez Go Girl, pracuję nad zmniejszeniem luk w dostępie, reprezentacji i możliwościach dla dziewcząt w STEM. Moja osobista misja przekształciła się w organizację z ponad 100 wolontariuszami, wpływającą na życia ponad 2000 młodych kobiet poprzez edukację i mentoring. Jednocześnie buduję własny start-up AI, w którym nie tylko tworzę technologię, ale także zajmuję swoje miejsce w kształtowaniu jej przyszłości.

Pytanie: Jakimi radami możesz podzielić się z dziewczętami, które dziś uczą się, by podjąć pracę w STEM?

„Należysz tutaj. Nie czekaj na pozwolenie, aby zająć swoje miejsce w przestrzeni lub zabrać głos; korzystaj z możliwości, szukaj mentorów i buduj swoją własną społeczność, gdy otoczenie nie w pełni bierze cię pod uwagę”.